Rus Televizyonunda Türk Nostaljisi

Bu sabah televizyon kanalları arasında gezinirken Дома́шний kanalında sanki bizden bir şey duydum, biri çocuklar dedi sanki, kulak kesildim. Ekranda öğrenci yurdu olduğu belli olan bir koğuşta bir sürü kız öğrenci, duydukları sesle yataklarına koşuşturuyordu. Duyduğum şeyin doğru olup olmadığını anlamak için beklerken koğuşa bir rahibenin girmesi ile yanıldığımı düşündüm. Bu çok eski bir filmdi ama yorganlarının altından bakan kızlar merakımı uyandırmaya devam ediyordu. Derken birden bir kızı Aydan Şener'e benzettim. Sonra bir diğerini de tanıdım. Geçen birkaç dakikadan sonra Kenan Kalav'da tüm yakışıklılığı ile ekranda arz_ı endam edince artık emindim. Bu, bir dönem bizim aile de dahil herkesi ekran başına kilitleyen bir TRT dizisiydi.

Dizi Çalıkuşu'ydu. Bir Türk dizisinin, hem de Çalıkuşu gibi eski bir Türk dizisinin bir Rus televizyonunda gösterilmesi  tahmin edeceğim en son şeylerden biriydi doğrusu. Üstelik dizi olarak değil, uzun bir sinema filmi tadında bütün bölümler küçük reklam araları ile peş peşe veriliyor (ben beş saatlik kısmına şahit oldum).  Bir Rus geleneği olan yabancı filmler gösterilirken alttan orjinal seslendirmenin kısık olmayacak şekilde verilmesiyle konuşmaları çoğunlukla yakalıyor, üstteki Rus seslendirmesine rağmen ülkeden kilometrelerce uzakta, hiç ummadığım bir anda başlardaki o neşeli,  ilerleyen kısımlardaki o insanın içini titreten müziği ve dokunaklı hikayesi ile Çalıkuşu'nu izlemek çok güzel bir sabah keyfi ve sürprizi oluyor benim için.